Heintz & Scott-Phillips propose that the partner choice ecology of our ancestors required Gricean cognitive pragmatics for reputation management, which caused a tendency toward showing and expecting prosociality that subsequently scaffolded language evolution. Here, we suggest a cognitively leaner explanation that is more consistent with comparative data and posits that prosociality and eventually language evolved along with cooperative breeding.

The Hegelian-Marxist idea of alienation fell out of favor during the post-metaphysical rejection of humanism and essentialist views of human nature. In this book Jaeggi draws on phenomenological analyses grounded in modern conceptions of agency, along with recent work in the analytical tradition, to reconceive of alienation as the absence of a meaningful relationship to oneself and others, which manifests itself in feelings of helplessness and the despondent acceptance of ossified social roles and expectations. A revived approach to alienation helps (...) critical social theory engage with phenomena, such as meaninglessness, isolation, and indifference, which have broad implications for issues of justice. By severing alienation's link to a problematic conception of human essence while retaining its social-philosophical content, Jaeggi provides resources for a renewed critique of social pathologies, a much-neglected concern in contemporary liberal political philosophy. Her work revisits the arguments of Rousseau, Hegel, Kierkegaard, and Heidegger, placing them in dialogue with Thomas Nagel, Bernard Williams, and Charles Taylor. (shrink)

For many liberals, the question "Do others live rightly?" feels inappropriate. Liberalism seems to demand a follow-up question: "Who am I to judge?" Peaceful coexistence, in this view, is predicated on restraint from morally evaluating our peers. But Rahel Jaeggi sees the situation differently. Criticizing is not only valid but also useful, she argues. Moral judgment is no error; the error lies in how we go about judging. One way to judge is external, based on universal standards derived from (...) ideas about God or human nature. The other is internal, relying on standards peculiar to a given society. Both approaches have serious flaws and detractors. In On the Critique of Forms of Life, Jaeggi offers a third way, which she calls "immanent" critique. Inspired by Hegelian social philosophy and engaged with Anglo-American theorists such as John Dewey, Michael Walzer, and Alasdair MacIntyre, immanent critique begins with the recognition that ways of life are inherently normative because they assert their own goodness and rightness. They also have a consistent purpose: to solve basic social problems and advance social goods, most of which are common across cultures. Jaeggi argues that we can judge the validity of a society's moral claims by evaluating how well the society adapts to crisis--whether it is able to overcome contradictions that arise from within and continue to fulfill its purpose. Jaeggi enlivens her ideas through concrete, contemporary examples. Against both relativistic and absolutist accounts, she shows that rational social critique is possible.--. (shrink)

In this book Jaeggi draws on phenomenological analyses grounded in modern conceptions of agency, along with recent work in the analytical tradition, to reconceive of alienation as the absence of a meaningful relationship to oneself and ...

Philosophy & Social Criticism, Volume 48, Issue 8, Page 1123-1139, October 2022. Major debates on democratic renewal suggest two ways of eliciting social change: either by strengthening vertical practices of representation or by expanding horizontal forms of participation. The article develops an argument for why there is a need to rethink democratic resistance beyond the vertical–horizontal divide. If contemporary forms of resistance encompass a strategic interplay between vertical and horizontal practices, then an alternative framework is required to capture this logic. (...) Filling this gap, the article introduces the concept of ‘horizontal experimentalism’. Such an idea comprehends an understanding of political means and ends as a continuum and as adjusting each other in an ongoing process of experimental inquiry. (shrink)

Major debates on democratic renewal suggest two ways of eliciting social change: either by strengthening vertical practices of representation or by expanding horizontal forms of participation. The article develops an argument for why there is a need to rethink democratic resistance beyond the vertical–horizontal divide. If contemporary forms of resistance encompass a strategic interplay between vertical and horizontal practices, then an alternative framework is required to capture this logic. Filling this gap, the article introduces the concept of ‘horizontal experimentalism’. Such (...) an idea comprehends an understanding of political means and ends as a continuum and as adjusting each other in an ongoing process of experimental inquiry. (shrink)

For nursing, the idea of bearing witness is of utmost importance. Nurses are present with persons who experience changes in their health and quality of life and who live intense and profound moments of struggling, questioning, and finding meaning. Nurses are also with persons from moment to moment as their lives unfold, and when joy, serenity, contentment, vulnerability, sadness, fear, and suffering are experienced. In this paper, it is proposed that bearing witness is a moral way of engaging in the (...) nurse–person relationship. Based on Levinas’s ethics of the face, it is claimed that bearing witness is enacting one’s moral responsibility, which arises from the encounter with the other. Drawing on Parse’s human becoming theory, ways of witnessing and bearing witness are defined and discussed. It is suggested that bearing witness is a human‐to‐human way of being‐relating, a mode of human coexistence. Bearing witness is being present and attentive to the truth of another’s experiences. Moreover, in this paper, the ways nurses enact their moral agency and bear witness to others placed in their care, or turn away, are explored. Nurses’ moral agency is located in the constrained moral space of contemporary health care. Hence, the creation of a moral space, which allows nurses to enact their moral responsibility of bearing witness to other persons’ experiences of health and quality of life, is called for. In doing so, it is suggested that the act of bearing witness needs a specific nursing knowledge base and a recognition that being present and being with another is a valuable nursing practice that is utterly meaningful for persons who are living through difficult times. (shrink)

This article focuses upon the construction of wants and the embodying of the market in the work routines of workers on the Swiss foreign exchange market. The authors are particularly concerned with the role of the computer screen within the establishment of postsocial relations around a sense of embodied lack. The screen does not provide access to the market but is the market as an exteriorized assemblage of practices brought together in one place. The screen is the market rather than (...) its representation into which traders immerse themselves. Traders engage with this market in their daily work practices through a constructed sense of lack that requires them to act passionately within the market in order to satisfy the self understood as a structure of wanting. While Knorr Cetina and Bruegger draw on a Lacanian understanding of the self as lack, rather than focus on the formation of direct human social relations around this issue, they look instead at the materiality of lack and its position within the postsocial relations constituted through trading online in the foreign exchange market. Desire is constituted and realized here through the object of the computer screen rather than with other people directly. In this way relations between persons are mediated by real objects that constitute persons virtually. (shrink)

Die Abschaffung der Sklaverei, die Einführung sozialer Sicherungssysteme, die Sanktionierung von Vergewaltigung in der Ehe gelten gemeinhin als gesellschaftlicher Fortschritt – als ein Wandel zum Besseren. Dennoch hat die Idee einer generellen Fortschrittsbewegung ihren alten Glanz verloren, ja, sie ruft sogar Skepsis hervor. In aller Munde ist hingegen die Diagnose der Regression. Sie wird diversen Zeiterscheinungen gestellt, vom rechtsautoritären Populismus bis zur Demokratiemüdigkeit. -/- Rahel Jaeggi verteidigt in ihrem Buch das Begriffspaar Fortschritt und Regression als unverzichtbares sozialphilosophisches Werkzeug für (...) die Kritik unserer Zeit. Als fortschrittlich oder regressiv versteht sie nicht nur das Resultat, sondern vor allem die Gestalt gesellschaftlicher Transformationen selbst. Indem sie nach den Erfahrungsblockaden fragt, die regressiven Tendenzen Vorschub leisten, entwickelt sie einen Begriff des Fortschritts, der eurozentrische Verzerrungen ebenso vermeidet wie die Vorstellung einer zwangsläufigen Entwicklungstendenz. Fortschritt, so zeigt sie, ist nicht der Vorlauf zu einem bereits bekannten Ziel, sondern der nie abgeschlossene Prozess der Emanzipation. (shrink)

What is the problem with capitalism? Is it wrong, unjust, irrational, or bad? Is it evil or dumb—or is it just not working? While critiques of capitalism have become commonplace—particularly since the most recent global economic crisis—it is often unclear what exactly is being condemned. Likewise, the normative presuppositions and criteria of such criticisms have been left unspecified. In this paper, I distinguish between three approaches to the critique of capitalism, distinguishing a functional, a moral, and an ethical argumentative strategy (...) and paying special attention to the distinctive types of argumentation they mobilize. First, I consider the “functional” critique, typically directed against capitalism's straightforward dysfunctions or crises. We will find, however, that this sort of criticism presupposes a normative criterion that is frequently unarticulated, namely: the implied “purpose” of a well‐functioning economic system. Second, I examine a common “moral” critique, that is, that capitalism is premised on exploitation. Yet, the concept of exploitation, too, introduces certain difficulties, since the kind of moral wrong associated with it—unequal exchange—is hardly obvious to everyday observation and must be derived systematically. Third, I introduce and address the “ethical” critique, broadly, that capitalism constitutes a bad form‐of‐life. However, while I object to some of the forms this criticism has taken—in particular, I argue that much “alienation” diagnosis is tainted by nostalgia and naiveté—I nonetheless recommend developing a critique of capitalism as a form‐of‐life that would include ethical and functional criteria. I conclude with some remarks in this direction. (shrink)

In the contemporary globalized economy, multinational companies have come to hold considerable power that may previously have rested with nation states. However, state structures remain relevant. With Brexit, the year 2016 featured an exemplary case in which the ongoing importance of nation states came to the fore. Preceding the British referendum to exit the European Union, discourses of national identity were deployed to promote a vote for the anti-globalization campaign. It is against this background that this research investigates how the (...) relationship between multinational corporations and nation states is constructed in news discourse. The underlying assumption is that news actively construct rather than merely reflects the nature of this relationship. Drawing on Social Actor Analysis and Transitivity as a theoretical framework, this study examines news coverage of the BP oil spill that occurred in the United States in 2010 but was caused by a multinational company headquartered in the United Kingdom. The main research question is ‘How does the media establish a link between multinational corporations and nation states?’. To address this central question, this study investigates how corporate responsibility is assigned, the role of the nation state is portrayed and victim status is allocated in the news. Findings show that the nature of the problem is constructed differently according to diverging national interests or priorities of the two nations represented by the media sources analyzed. The study indicates that the discourse around British nationality emphasized in the political struggle around Brexit was already mobilized extensively in the years leading up to the referendum. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Books reviewed: Forging Democracy: The History of the Left in Europe, 1850–2000. By Geoff Eley.. Foucault, Subjectivity, and Identity. By Robert Strozier.. Shifting Involvements: Private Interest and Public Action. By Albert O. Hirschman. Twentieth‐anniversary edition, with a new foreword by Robert H. Frank.

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

The article discusses a notion of form as reflection in Benjamin and Adorno that can be traced back to early German Romanticism. A reading of Novalis’s Hymns to the Night exemplifies the notion and shows that form-as-reflection amounts to a mimetic relation between Dargestelltem and Darstellendem in a work of art. It is further argued that Husserl’s theory of the image, too, discusses this relation and allows to clarify the account of form in Benjamin and Adorno. The article thus reveals (...) a neglected development of a romantic paradigm of form in 20th century image theory and aesthetics. (shrink)

Name der Zeitschrift: Kant-Studien Jahrgang: 108 Heft: 3 Seiten: 338-377.

Studies of epistemic communities and collaborative research in the social sciences have deepened the understanding of how science works, and more specifically how the social dimensions of scientific practice both enable and impede social scientists in realizing their epistemic goals. Two types of studies of epistemic communities are distinguished: general theories of epistemic communities aim to construct accounts of theoretical change applicable to all social scientific specialties, whereas historical studies emphasize the contingencies that affect specific social scientific disciplines, subfields, or (...) institutions. Although collaborative research plays a less pronounced role in the social sciences than in the natural sciences, collaboration has enabled social scientists to investigate topics that would otherwise be difficult to investigate. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

The article examines Thomas Kuhn's work in the history of science with special attention to its relevance to subsequent developments in social epistemology. The article begins with a discussion of Kuhn's historical work, and the so-called historical turn in philosophy of science. It then examines Kuhn's views on textbook science, followed by an analysis of Kuhn's views on the relationship between the history of science and the philosophy of science. Then it discusses Kuhn's contributions to our understanding of the social (...) dimensions of scientific inquiry. Finally, it discusses his influence on the social epistemology of science and the sociology of science. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Philosophy has much to offer psychiatry, not least regarding ethical issues, but also issues regarding the mind, identity, values, and volition. This has become only more important as we have witnessed the growth and power of the pharmaceutical industry, accompanied by developments in the neurosciences. However, too few practising psychiatrists are familiar with the literature in this area. -/- The Oxford Handbook of Philosophy and Psychiatry offers the most comprehensive reference resource for this area ever published. It assembles challenging and (...) insightful contributions from key philosophers and others to the interactive fields of philosophy and psychiatry. Each contributions is original, stimulating, thorough, and clearly and engagingly written - with no potentially significant philosophical stone left unturned. Broad in scope, the book includes coverage of several areas of philosophy, including philosophy of mind, science, and ethics. For philosophers and psychiatrists, The Oxford Handbook of Philosophy and Psychiatry is a landmark publication in the field - one that will be of value to both students and researchers in this rapidly growing area. (shrink)

In order to understand the economy in a wider sense we should conceive of the economy as a set of social practices. To conceive of a ‘practices-oriented’ foundation for our thinking about economy a...

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)